[Column] Bob Goulooze: Beleving
Sinds enige tijd zet ik op LinkedIn, achter mijn specialisme cultuur- en communicatie de term belevingseconoom. Dat heeft te maken met het feit dat de meeste economen in ons land los zijn gekomen van de werkelijkheid.
De macro- en micro economen, econometristen, gezondheids- en politiek economen, institutionele en wiskundige economen richten zich op modellen, berekeningen, grafieken, en optimalisaties, maar zijn evenals de beleidseconomen en de bedrijfseconomen de grip op de werkelijkheid, het alledaagse leven, het contact met de mensen achter de grafieken en modellen, volledig kwijt.
Supermarkt
Eind vorig jaar publiceerde ik een artikel: de Vlokkenindex. Daarin stelde ik dat de inflatie zoals die economen dat zagen, los stond van de realiteit van alledag. Hoe ik dat weet? Simpel door mijn ervaring en beleving in de supermarkt. Ik zag dat de elementaire levensbehoeften in één jaar tijd almaar duurder werden. Dat is voor mij en voor ons allemaal vervelend. Maar voor de groep mensen die van lage tot middeninkomens moeten rondkomen desastreus. Hen maakt het niet uit of de verzekering van motorboten, de prijs van elektrische auto’s, maatpakken, kalfslederen schoenen, Gucci-tassen, vliegreizen, Ralph Lauren overhemden, 8K Oled tv-toestellen of zelfs maar iets ordinairs als de benzineprijs fors of minder sterk zijn gestegen. Integendeel, de lage tot middeninkomensgroepen richten zich op de eerste levensbehoeften als eten, drinken en kleding. Eind vorig jaar berekende ik dat de prijs van een pak chocolade vlokken van De Ruyter in bijna één jaar tijd met ruim 39 procent was gestegen. En dat geeft helaas wel een reëel beeld. Ik zeg als belevingseconoom dat het prijspeil voor noodzakelijke uitgaven vorig jaar met 30 tot 40 procent is gestegen. En dat het werkelijke inflatiecijfer een stuk hoger ligt dan de voorgespiegelde 3 tot 6 procent.
Dweilen
Nu is daar de Oekraïne oorlog bijgekomen en roept de institutionele econoom zelfs al 12 procent. De werkelijke inflatie van primaire levensbehoeften treft alle modale inkomens en minima direct en leidt tot oplopende schulden, groeiende rijen voor voedselbanken en verdere verpaupering in Nederland. Nederland krijgt steeds meer have-not’s. Een oud-studiegenoot van mij leidt schuldhulpverleners op, om mensen sneller van schulden af te helpen. Hij dweilt en dweilt maar de kraan gaat steeds verder open.
Macro prietpraat
De economen blijven maar roepen dat de economie als geheel met een inflatie van wel 12 procent te maken heeft. Als belevingseconoom weet ik beter. Zeker omdat de bulk van de Nederlanders een inkomen heeft dat varieert van superlaag tot modaal. Het modale inkomen bedraagt € 36.500 en het CBS becijfert dat slechts 25,7 procent van de beroepsbevolking meer verdient. Voor het arme deel van de Nederlanders ligt de belevingsinflatie inmiddels op zo’n 50 procent. Dat geeft dus wel aan dat de eerdergenoemde economen echt aan het leviteren zijn.
Media zijn overheidsspreekbuis
Het vreemde isdat je er nooit wat over leest. Het gemiddelde inflatiecijfer is heilig en iedereen, ook onze kritische pers die grotendeels uit dat zelfde soort economen bestaat, kakelt DNB, het CBS of het CPB na. Er is geen rubriek op radio of tv en evenmin elders binnen de media die de oogkleppen afdoet, de calculator grijpt en even een paar simpele optelsommetjes maakt. Of zelf even onderzoek doet. Neen, ik krijg steeds meer begrip voor de anti-corona adepten, die stelden dat de mainstream media een overheidsspreekbuis zijn.
Het geloof in traditionele economen is hier debet aan, terwijl we weten dat als je 10 economen om hun analyse vraagt, je 10 verschillende meningen krijgt. Eerder dit jaar voorspelden DNB-economen dat de inflatie rond het derde kwartaal zou afnemen tot gematigder percentages. Je hoeft niet de Nobelprijs voor economie te hebben gewonnen, om te kunnen inschatten, dat dan eerst de oorlog in Oekraïne moet zijn afgelopen, de energieprijzen scherp gedaald en veel van het verloren vertrouwen teruggewonnen. Dat laatste gaat altijd langzaam, dus die inflatie blijft nog wel hoog voorlopig. Maar in plaats van een belevingseconoom in de media te introduceren om de situatie van driekwart van de Nederlanders te duiden, zijn daar gelukkig Johan, Ali, Marco en Frans & Alexander als Ablenkung, om maar eens een propaganda term uit de vorige wereldoorlog te gebruiken.
--
Drs. Bob G. Goulooze is antropoloog en publicist.
www.qontentfox.com
Lees ook:
17-03-2022 | [Column] Bob Goulooze: Conflict en loyaliteit
17-02-2022 | [Column] Bob Goulooze: Pr-prijzen
17-01-2022 | [Column] Bob Goulooze: Traineren en afhouden
15-12-2021 | [Column] Bob Goulooze: Abonnement
18-11-2021 | [Column] Bob Goulooze: Ongevraagd herpositioneringsadvies voor de SP
Volg het Nederlands MediaNetwerk op Twitter
Volg het Nederlands MediaNetwerk op Facebook
Word lid van de Nederlands MediaNetwerk Groep op LinkedIn
Vacatures in media- en marketingcommunicatie