[Column] Erwin Fisser: Aanklooien, het gemis van productiviteitssoftware
Er zijn altijd uitzonderingen, maar als ik zo eens om me heen kijk, dan geloof ik dat we met zijn allen ontzettend veel beter zijn geworden in op afstand samenwerken. Routineus switchen we van Zoom naar OneDrive naar Miroboard naar Slack naar Kahoot! en dan weer terug.
Of we gebruiken aan aantal van die toepassingen tegelijkertijd, afhankelijk van doel en groepsgrootte. Voor velen van ons geldt dat we niet minder, maar juist méér productief zijn geworden. En dat in onze sweatpants. Eén groot juichverhaal voor de kenniseconomie dus? Mwah.
Veel gedwongen thuiswerkers verlangen terug naar het kantoorleven. Dat je even in een andere omgeving zit. Met niet alleen een mentale, maar ook een fysieke afbakening tussen je werk en je privéleven. Het is niet voor niets dat mensen die in een depressie zitten juist niet in hun pyjama op de bank moeten blijven hangen. Verandering van omgeving doet je goed. Nieuwe omgevingen, nieuwe prikkels. En andere mensen. Die je echt kunt zien. En die om je heen bewegen. Mensen zijn uiteindelijk sociale dieren.
Ook voor dat sociale stuk zijn er inmiddels software oplossingen bedacht. Programma’s als Teamflow of Pragli proberen dat kantoorgevoel naar je eigen keuken te brengen (de truc daarvoor lijkt audio te zijn en niet beeld, who knew?). ik geloof best dat het wat kan helpen, al blijft het toch een beetje kunstmatig aanvoelen allemaal.
Het kantoorgevoel kan ik zelf prima missen. Ik werk vooral veel samen met teams op afstand. Maar inmiddels zie ik in mijn overleggen meer mensen die ik nooit fysiek heb ontmoet dan mensen die ik wel ooit in het echt heb gezien. En dat begint zich inmiddels te wringen. Vrijwel alle zakelijke interacties die je tegenwoordig hebt, zijn precies dat: zakelijk. En functioneel. Vroeger moest je op zijn minst nog een klein wandelingetje met elkaar maken van receptie naar vergaderzaal. En je moest de tijd zien te vullen waarin mensen hun plekje aan tafel uitzochten. Nu log je nu in op een meeting en zodra je audio is verbonden ga je het zo snel mogelijk over naar het te bespreken onderwerp. Efficiëntie boven allen. Of, o gruwel, er is op de agenda een kwartiertje ingeruimd om elkaar te leren kennen. Niks ongemakkelijker dan dat. En omdat iedereen achter een eigen scherm zit, laat ook niemand echt het achterste van de tong zien.
Het grote gemis van al die zakelijke samenwerkingssoftware is dat de programma’s zo verrekte saai zijn. Het moet vooral naadloos werken. Zorgen dat er geen last van hebt. Of, nog erger, een product ontstaat omdat het een probleem oplost. Ondertussen is er geen zakelijk software waarin je lekker aan kan klooien, net als in het fysieke leven.
De momenten waarop je gast in jouw kantoor uit het raam kijkt en begint over de zilverreiger die daar in de sloot staat. Of wanneer je met een groep staat te wachten op het busje dat je naar de trainingslocatie moet brengen. Dat je een collega de Juxtapoz ziet lezen en je een gesprek over Shephard Fairey begint. Dat je met elastiekjes het hoofd van de buurman probeert te raken, omdat je even geen energie hebt. En het klaterende applaus wanneer het lukt. Al die dingen die niets met productiviteit, maar alles met een gezamenlijk verhaal opbouwen te maken hebben. Met een cultuur kweken. Momenten waarop je een onderlinge relatie ontwikkelt die je nodig kan hebben als de dingen tegenzitten.
Waarom heeft Microsoft nog niet bedacht hoe geweldig het zou zijn om Minecraft met Microsoft 365 te integreren? En dan niet met één of ander lullig trucje, maar gewoon als volwaardige toepasing. Ik zie mijn kinderen in Minecraft samenwerken met jongeren aan de andere kant van de wereld op een manier waarop ze elkaar echt leren kennen. Ze leren van elkaar komen op nieuwe ideeën. Waarom is er geen business editie van Fortnite? Of Roblox? Dingen die je even kunt doen samen, vooral zonder dat je het inplant als activiteit. Samen een beetje aanklooien, omdat dat prachtige nieuwe ideeën en betere resultaten oplevert. Eén van de grootste hedendaagse filosofen, Madonna, zei in de documentaire Truth or Dare: “The family that plays together, stays together.” En daar had ze dus een punt.
---
Erwin Fisser is zelfstandig verhalenmaker en campagneleider.
Lees ook:
24-06-2021 | [Column] Erwin Fisser: Olympische seks
18-05-2021 | [Column] Erwin Fisser: Een vrije democratie stelt vaccinatie verplicht
29-03-2021 | [Column] Erwin Fisser: Tegen de juiste boom blaffen
15-10-2020 | [Column] Erwin Fisser: Wat er mankeert aan alleen samen
28-09-2020 | [Column] Erwin Fisser: Respect voor Famke
Volg het Nederlands MediaNetwerk op Twitter
Volg het Nederlands MediaNetwerk op Facebook
Word lid van de Nederlands MediaNetwerk Groep op LinkedIn
Vacatures in media- en marketingcommunicatie