[Column] Paola Cassone: Sportactivisme
Normaal gesproken zijn de weken van grote sportevenementen de periode waarin ik een nieuw streamingabonnement afsluit, fanatiek de lokale bioscoop en de boekenwinkel bezoek en mijn best doe om mezelf in een bubbel op te sluiten met gelijkgestemde mensen.
Niets daarvan dit jaar. Hoe meer ik het EK probeer te negeren, des te meer mijn aandacht steevast op het EK wordt teruggeduwd. Niet door het voetbal, maar door de controverse.
Om te beginnen met de naam: UEFA Euro 2020. Alsof het ons eindelijk gelukt is om in een parallel universum te belanden, waar de corona-ellende van vorig jaar niet bestaat en ons leven bestaat uit een zorgeloze serie barbecues en oranjevlaggetjes.
Daarnaast was de aftrap behoorlijk dramatisch, met Christian Eriksen die tijdens Denemarken – Finland opeens in elkaar zakte en met spoed naar de IC moest worden gebracht ().
En net toen we weer bijgekomen waren na zijn voorspoedige herstel, diste de voetbalicoon Christiano Ronaldo aan het begin van een persconferentie de officiële sponsor door de drankflesjes van de sponsor letterlijk van tafel te vegen en een unbranded flesje water pontificaal daarvoor in de plaats te zetten. Hij uitte alleen het woord “Agua” en daarmee was alles gezegd.
De video van Ronaldo deed nog de ronde op de sociale netwerken toen maar liefst twee andere – iets minder bekende - spelers zijn voorbeeld volgden: de Italiaan Manuel Locatelli en de Fransman Paul Pogba.
Dat waren nog persoonlijke en individuele acties, maar kort daarna lande een Greenpeace-activist direct in het veld vlak voor de wedstrijd tussen Duitsland en Frankrijk om tegen een andere sponsor te protesteren. Even later kwam de gehele stad München in opstand met een door social media afgedwongen vertoon van regenboogvlaggen ter ondersteuning van de LGBTQ+-beweging tijdens het duel tussen Duitsland en Hongarije. Het was een protest tegen de nieuwe Hongaarse antihomo-wet. Het voorbeeld van München werd meteen door andere Duitse steden gevolgd en online door prominente Duitse bedrijven zoals Siemens en BMW en instellingen als de brandweer en gemeentes. En dat was alleen tijdens de eerste week van het toernooi!
Ik kan me echt niet voorstellen wat voor stunts en acties tijdens de rest van de EK en de komende Olympische Spelen nog gaan komen. Maar één ding is duidelijk: we zijn echt terug in de tijd. Terug naar de jaren van de vorige eeuw, waarin activisme de cultuur van een generatie bepaalde en atleten een OPHR-badge en opgeheven vuist toonden op het podium van de Olympische Spelen in 1968 en 1972 ter ondersteuning van mensenrechten.
Nu de coronawolk niet meer boven ons hoofd hangt, verschijnt het echte culturele fenomeen dat ons leven steeds meer gaat bepalen: politiek activisme. Herinneren jullie je Greta Thunberg en haar Fridays for Future nog? Extinction Rebellion? Black Lives Matter? De Regenboogbeweging? Ja, die zijn er nog. Ze worden met de dag groter en mondiger, ze groeien met de jongste generatie van wie de hoofdkenmerken juist sociale activisme, zorg voor het milieu en gender fluidity zijn. Ook al kan deze generatie niet rekenen op de absolute numerieke kracht van de babyboomers, hun invloed is even groot door de amplificatiefactor van sociale netwerken, waarin ze de absolute masters zijn. Zij kunnen rekenen op een leger van social influencers met miljoenen volgers, die zich ook steeds meer bezighouden met sociale en politieke issues, al is het maar uit opportunisme.
Zoals een vriend van mijn manlief zei: “Deze actie van Ronaldo doet meer dan alle campagnes van de overheid over gezond eten bij elkaar.” Dat hij deze woorden uitte met een fles bier in de hand en een zak chips op schoot doet me denken dat er juist nog veel meer campagnes van de overheid over gezond eten nodig zijn... Maar het toont ook dat EK/WK en de Olympische podia echt te groot zijn om ze alleen aan sport over te laten. En omdat we nu getraind zijn om razendsnel op omstandigheden te reageren, zou ik echt aanbevelen om heel snel positie te kiezen over de meest urgente sociale en politieke issues en een passende communicatiestrategie hierop ontwikkelen.
Een ander cultureel kenmerk van zowel millennials als Gen Z’s is dat ze van uitgesproken en mondige merken houden. Millennials staan nu midden in het productieve leven, hebben aanzienlijke koopkracht en hun invloed gaat alleen maar groeien. Na hen komt met Gen Z de meest geëngageerde generatie sinds de babyboomers, die nog steeds voldoende koopkracht heeft én de idealen van hun kleinkinderen volledig omarmt. Ik noem dit een perfect storm.
Zoals Bob Dylan ooit zei: the times, they are a’ changing. En we leven in tijden waar de verandering in cultuur de snelheid en kracht van orkanen heeft. Aan ons de taak de verandering te omarmen, een standpunt te kiezen en consistent erop te acteren.
Paola Cassone is Performance Strategy Director bij Initiative.
www.initiative.nl
@InitiativeNL
Lees ook:
01-06-2021| [Column] Paola Cassone: Open for business
07-05-2021 | [Column] Paola Cassone: Vrouwenspelletjes
31-03-2021 | [Column] Paola Cassone: Het einde van het bezit
24-02-2021 | [Column] Paola Cassone: Wat nemen we mee
01-02-2021 | [Column] Paola Cassone: De verholen charme van de burgeljikheid
Volg het Nederlands MediaNetwerk op Twitter
Volg het Nederlands MediaNetwerk op Facebook
Word lid van de Nederlands MediaNetwerk Groep op LinkedIn
Vacatures in media- en marketingcommunicatie